Ηέλτιος Net

Αγαπητοί φίλοι,
Με την εξαγγελία για τη δημιουργία ενός Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών δεν αποσκοπώ στον σχηματισμό ενός κόμματος ούτε ενός οργανωμένου λαϊκού κινήματος με οργανώσεις, μέλη και ηγεσία.
Το μοναδικό μου κίνητρο είναι να βοηθήσω να δημιουργηθεί ένα κίνημα και μια ζύμωση ιδεών, ανεξάρτητα και μακριά από το υπάρχον πολιτικό-κομματικό κατεστημένο, με επίκεντρο τον ανεξάρτητο πολίτη, που αισθάνεται την ανάγκη να αντιδράσει στο σημερινό αδιέξοδο και να συμβάλει με τις όποιες δυνάμεις του στην έξοδο της πατρίδας μας από τη βαθειά κρίση στην οποία μάς οδήγησε η διεθνής κρίση του καπιταλισμού και οι εξαρτημένοι από διεθνή κέντρα εξέχοντες πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι μαζί με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που συμμετείχε ενεργητικά ή παθητικά στον κατήφορο της δημόσιας ζωής από το 1974 έως σήμερα.
Μίκης Θεοδωράκης (1-12-2010)
Share |

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Δ. Κωνσταντακόπουλους- Καταστροφή ενός έθνους ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ: ΠΡΟΔΟΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

Καταστροφή ενός έθνους
ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ: ΠΡΟΔΟΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι ιδέες καθυστερούν εν σχέσει με το είναι, έγραφε ο Μαρξ πριν από 150 χρόνια. Καθυστερούν λόγω διανοητικής «αδράνειας», αυτοπροστασίας του ψυχισμού, όταν είναι να αφομοιώσει δυσάρεστες, καταστροφικές ειδήσεις, ιδιοτέλειας. ‘Όταν η πραγματικότητα είναι πολύ άσχημη, η καταστροφή μοιάζει πλήρης, η προοπτική μαύρη, δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε, «ελίτ» και κοινωνία. Ζούμε μια εποχή καταστροφής του ελληνισμού, που μπορεί να οδηγήσει στο τέλος της ύπαρξής μας ως συγκροτημένου έθνους, της ελευθερίας μας, των δύο κρατών μας (Ελλάδας και Κύπρου), ούτε θέλουμε όμως, ούτε μπορούμε να το πιστέψουμε.

Κυττάω τον ηλικιωμένο κύριο που μαζεύει μεταλλικά κουτιά από τους κάδους στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής και τον άλλο που με κυττάει βουρκωμένος από ένα παγκάκι, σαν παιδί που ζητάει αποκούμπι και βοήθεια. Θυμάμαι την εποχή που παρακολουθούσα την κατάρρευση της Σοβιετικής ‘Ενωσης και το «κοινωνικό ολοκαύτωμα» που τη συνόδευσε. Και τότε κανείς δεν πίστευε ότι μια τόσο ισχυρή, παρά τα όποια προβλήματά της, υπερδύναμη, διαλυόταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας. Το γεγονός ότι κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε όντως να διαλυθεί η ΕΣΣΔ, ήταν ένας βασικός λόγος που τελικά διαλύθηκε. Από την άποψη αυτή είναι προτιμότερος ο «καταστροφισμός» από μια ανόητη και αβάσιμη αισιοδοξία, υπό τον όρο βέβαια ότι καταλήγει σε δράση για να αποφύγει κανείς το κακό.

Θυμάμαι το ραντεβού πούχα με έναν πολιτικό της αριστεράς, το καλοκαίρι του ‘12. Περίμενα μαζί με έναν συνεργάτη του για να του μιλήσω. Αυτός σιγοσφύριζε ένα τραγουδάκι. Γύρισα και τούπα: «Καλά, τι είναι αυτό με τις αυτοκτονίες; Πάλι βούτηξε ένας δικηγόρος από την Απόλλωνος, στην Πλάκα». Με κύτταξε, σταμάτησε προς στιγμήν να σφυρίζει, δεν είπε τίποτα. Μισό λεπτό αργότερα ξανάρχισε το σιγοσφύριγμα. Στον κόσμο της, η πολιτική μας τάξη διαλέγει να ζει στην πραγματικότητα που την βολεύει, δεν «θέλει να διαχειρισθεί μια καταστροφή», αλλά το τι διαχειρίζεται κανείς δεν μπορεί να το διαλέξει.

Να δείτε τον έξοχο «Ομάρ» από την Παλαιστίνη στους κινηματογράφους. Είναι ένα καταπληκτικό μάθημα για το πώς υπάρχει πάντα, και στις δυσκολότερες καταστάσεις, τουλάχιστον μία αξιοπρεπής διέξοδος. Λαοί που διατηρούν την αξιοπρέπειά τους δεν χάνουν, και στις δυσκολότερες συνθήκες, το δικαίωμα να αποκτήσουν κράτος. Λαοί με κράτος, αλλά χωρίς αξιοπρέπεια, χάνουν στο τέλος και το κράτος τους, στη χειρότερη περίπτωση το παραδίδουν μόνοι τους.

Παγκοσμιοποίηση και «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» των Ελλήνων

Πλησιάζουμε τώρα, ο ελληνικός λαός, το ελληνικό έθνος, σε Ελλάδα και Κύπρο, ένα από τα κρισιμότερα σημεία της εθνικής μας ύπαρξης στα νεώτερα χρόνια. Η «παγκοσμιοποίηση», δικτατορία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και των εθνών που κυριαρχούν επ’ αυτού, μας ζητάει να αυτοκτονήσουμε. Να αυτοκτονήσουμε οικονομικά και κοινωνικά, συνεχίζοντας την πορεία των Μνημονίων και των Δανειακών που ακολουθούμε στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια και στην οποία μπήκε ήδη και η Κύπρος. Να αυτοκτονήσουμε γεωπολιτικά, υπογράφοντας οι ίδιοι την αυτοκατάλυση του κράτους μας στην Κύπρο, παραιτούμενοι δηλαδή οικειοθελώς και τυπικά από το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, στην αυτοκυβέρνηση, από το θεμελιώδες δικαίωμα που διακήρυξε η νεώτερη εποχή μετά την αγγλική, την αμερικανική, τη γαλλική, την ελληνική επανάσταση και μετά τη νίκη επί του Χίτλερ, το 1945, και τις επαναστάσεις των αποικιών που ακολούθησαν. Να αυτοκτονήσουμε τέλος ηθικά και «ιδεολογικά», γιατί όλα αυτά καλούμεθα να τα αποδεχθούμε οικειοθελώς, να μετατραπούμε μόνοι μας σε δούλους.

Δεν είναι του παρόντος η αναζήτηση των αιτίων που μας έβαλαν σε αυτή τη θέση. Τα όσα συμβαίνουν με τον ελληνικό λαό υπερβαίνουν κατά πολύ τη σημασία της Ελλάδας και της Κύπρου καθ’ εαυτών. Σχετίζονται με παγκόσμιας σημασίας διακυβεύματα, όπως το μέλλον του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, ο έλεγχος της Μεσογείου, της Νότιας Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής από τις «ναυτικές δυνάμεις», όπως επίσης και η επιδίωξη μιας μείζονος, «πολιτιστικής» νίκης του Χρήματος επί του Ανθρώπου, προάγγελου ενός νέου ολοκληρωτικού «τεχνομεσαίωνα», μπροστά στον οποίο θα ωχριούν οι μυστικές αστυνομίες του Χίτλερ ή του Στάλιν. Συνιστούν ένα δεύτερο κύμα «παγκόσμιας αντεπανάστασης», μετά τη διάλυση της Σοβιετικής ‘Ενωσης και του γραφειοκρατικού «σοσιαλισμού» της, προς όφελος όχι κάποιας «δημοκρατίας», αλλά της κυριαρχίας μιας μαφιόζικης μετακομμουνιστικής Ολιγαρχίας.

Μια κατάσταση όπως αυτή που ζει σήμερα ο ελληνικός λαός σε Ελλάδα και Κύπρο επιβάλλει μια εθνική παλιγγενεσία για να αντιμετωπισθεί, αλλά χρειάζεται ταυτόχρονα και ισχυρές διεθνείς συμμαχίες, που προϋποθέτουν βαθειά κατανόηση της σημασίας όσων συμβαίνουν. Γεγονός είναι πάντως ότι τα ψέμματα τελείωσαν. ‘Η ο ελληνικός λαός θα αγωνιστεί σοβαρά, και με ότι απαιτεί αυτός ο αγώνας, εναντίον της προοπτικής του «θανάτου» του, ως συγκροτημένου έθνους με κρατικές υποστάσεις,  ή θα γνωρίσει το τέλος του νεώτερου εθνικού παραδείγματος, όπως κάποτε τέλειωσαν η αρχαία και η μεσαιωνική Ελλάδα ή ο μικρασιατικός ελληνισμός, θα γίνει ο «πιλότος» της εισόδου σε ένα μετανεωτερικό, ολοκληρωτικό «τεχνο-Μεσαίωνα». Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα και στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Το γράψαμε αρκετές φορές από τις στήλες των «Επικαίρων». Το διακύβευμα στην Κύπρο δεν είναι καν η σωτηρία του κυπριακού κράτους, είναι η επιβίωση των Ελλήνων στο νησί, γιατί οι ‘Ελληνες δεν θα επιβιώσουν χωρίς στοιχειώδη κρατική προστασία, σε συνθήκες μεταμοντέρνου προτεκτοράτου όπως αυτό που προέβλεπε το σχέδιο Ανάν. Είναι επίσης το μέλλον της μητροπολιτικής Ελλάδας, που πλήττεται ήδη άγρια από Μνημόνια και Δανειακές, την άνευ προηγουμένου οικονομική και κοινωνική καταστροφή που σημειώθηκε τα περασμένα τέσσερα χρόνια, χωρίς καν σαφή και άμεση προοπτική ανόρθωσης και δύσκολα θα αντέξει επιπλέον και την αφομοίωση των γεωπολιτικών, διεθνοπολιτικών και ηθικοπολιτικών συνεπειών μιας καταστροφής του κυπριακού ελληνισμού.

Κοινό ανακοινωθέν: ένας κυπριακός ζουρλομανδύας!

Να τονίσουμε ακόμα μια φορά, στο σημείο αυτό, ότι, προβλέποντας την απόλυτη ισότητα Ελληνοκυπρίων και
Τουρκοκυπρίων και των δύο συνιστώντων κρατών τους και απαγορεύοντας τον σχηματισμό οποιασδήποτε πλειοψηφίας, το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-‘Ερογλου αναγκαστικά οδηγεί είτε σε μη κυβερνήσιμο «ζουρλομανδύα», όπως αυτόν που προέβλεπαν οι συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ (προϋπόθεση βοσνιοποίησης ή κοσοβαροποίης`ς), είτε σε ξένους επιδιαιτητές, που θα ασκούν την έμμεση, αλλά πραγματική εξουσία στο νησί. Οδηγούμεθα δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, σε απώλεια του διεθνώς αναγνωρισμένου, ανεξάρτητου, κυρίαρχου και δημοκρατικού χαρακτήρα της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπό την οποία διαβιούν σήμερα οι Ελληνοκύπριοι (82% του νόμιμου κυπριακού πληθυσμού). Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι δεν θα «κλείσουμε», θα ξανανοίξουμε το κυπριακό υπό πολύ χειρότερες όρους και στη χειρότερη – και για οικονομικούς λόγους – δυνατή συγκυρία.

Σε μια ομοσπονδία υπάρχει ο κανόνας της ισοτιμίας μεταξύ των ομοσπόνδων υποκειμένων, υπάρχει όμως και ο κανόνας της ισότητας όλων των πολιτών, όπως στις ΗΠΑ, όπου με τη μία μέθοδο συγκροτείται η Βουλή των Αντιπροσώπων και με την άλλη η Γερουσία. Αντίστοιχα εφαρμόζονταν στην ΕΣΣΔ με το Σοβιέτ των Εθνοτήτων. Το ανακοινωθέν δεν εκφράζει άλλωστε παρά την πραγματικότητα δύο εθνοτήτων, τα αμοιβαία αισθήματα των οποίων κυμαίνονται από την πιο απόλυτη δυσπιστία, στην καλύτερη περίπτωση, έως την αβυσσαλέα εχθρότητα, στη χειρότερη, εθνοτήτων που δίνουν ψεύτικους δημόσιους όρκους πίστης η μία στην άλλη. Υπό παρόμοιες συνθήκες συνιστά επικίνδυνη διαστρέβλωση της πραγματικότητας να μιλάμε για προωθούμενη ενοποίηση του νησιού και μάλιστα με τόσο προβληματικές νομικές ακροβασίες. Ακόμα και η καλύτερη συμφωνία, θέλει σημαντικά αποθέματα καλής πίστης και διάθεσης για να εφαρμοστεί. ‘Όχι η πιθανώς χειρότερη στον κόσμο!

Στο παρελθόν, η κατάλυση της κυριαρχίας και ανεξαρτησίας ενός κράτους γινόταν με τη μέθοδο της εισβολής, των πραξικοπημάτων κλπ. Στην ιστορία της Κύπρου καθόλου δεν έλειψαν και εισβολές, και πραξικοπήματα και εθνοκαθάρσεις. Το κυπριακό προκάλεσε την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα το 1967 και την πτώση της το 1974. Τώρα όμως δοκιμάζεται μια καινούρια μέθοδος, όπως και στην Ελλάδα, η «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» δηλαδή, με την κεντρικής σημασίας συνδρομή της εγχώριας ελίτ, εν προκειμένω εκπροσωπούμενης από τον Νίκο Αναστασιάδη, που παίζει τώρα στη Μεγαλόνησο τον ίδιο καταστροφικό της «πατρίδας του» και των «συμπατριωτών» του ρόλο που έπαιξε στην Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου. Για το θέμα αυτό, των ιδιοτήτων της κυπριακής ελίτ, όπως και του ψυχολογικού πολέμου κατά των Κυπρίων πολιτών, θα επανέλθουμε σε επόμενο άρθρο, γιατί είναι πολύ ουσιώδεις παράμετροι της κατάστασης.

konstantakopoulos.blogspot.com

Επίκαιρα, 27.2.2014

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΟΥ- Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου (Σ.Α.Κ) & Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο (Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.)

Οι επιθυμούντες να προσυπογράψουν , παρακαλούνται να ακολουθήσουν τις τεχνικές οδηγίες όπως αναγράφονται στο τέλος του ψηφίσματος,

Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΠΕΙΛΗ
Ο ελληνισμός της Κύπρου και η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με μια θανάσιμη απειλή. Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης της σημερινής αδυναμίας Κύπρου και Ελλάδας, ώστε να υπογράψουν τη νομιμοποίηση του «Αττίλα» και των εγκλημάτων του: της εθνοκάθαρσης, του εποικισμού και του ψευδοκράτους.
Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, το ίδιο βασικά σχέδιο, επανέρχεται με τις ίδιες υψηλές πιέσεις –έχουμε ήδη παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ομπάμα–, τους ίδιους εκβιασμούς, τις ίδιες απειλές – ο Νταβούτογλου δηλώνει και πάλι πως, μετά από αυτό, δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από τη διχοτόμηση, λες και η τουρκική κατοχή δεν έχει επιβάλει ήδη διχοτομικό καθεστώς στο νησί.

Η εσπευσμένη και εκβιαστική παρέμβαση της αμερικανικής κυβέρνησης έχει ως πρόσθετη επιδίωξη την εκμετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων και κυρίως την ανασυγκόλληση του ρηγματωμένου άξονα Τουρκίας– Ισραήλ. Στον βωμό αυτής της ανασυγκόλλησης προσφέρεται σαν εύκολο θύμαη Κυπριακή Δημοκρατία, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί «συνεκμετάλλευση» των υδρογονανθράκων με συμμετοχή της Τουρκίας και διέλευση των αγωγών από αυτήν.
Το υποτιθέμενο «νέο πλαίσιο» λύσης, των Αναστασιάδη –Έρογλου, εξαφανίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και τη νομική και διεθνή της υπόσταση,  κάνοντας λόγο για νέο «Κυπριακό κράτος», το οποίο θα συστήσουν, από κοινού και ισότιμα, τα «δύο συνιστώντα κράτη». Έτσι, γίνεται αποδεκτός ο διαχρονικός στόχος της Τουρκίας για ουσιαστική διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συναφώς, δεν γίνεται καμία αναφορά σε εισβολή, κατοχή, κατοχικές δυνάμεις, ούτε καν στον σεβασμό των αποφάσεων και ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Ολομέλειας του ΟΗΕ, το δε ψευδοκράτος αποκτά την ίδια διεθνή υπόσταση με την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία!
Πέρα από τις ευθύνες των κυπριακών ηγεσιών –κυβέρνησης και κομμάτων–, τις οποίες και θα καταδείξει ο κυπριακός ελληνισμός, ενάντια σε κάθε είδους πιέσεις και εκβιασμούς, όπως είχε κάνει και με το σχέδιο Ανάν, πρέπει να επιμείνουμε στις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και των ελλαδικών κομμάτων.
Η ελληνική πολιτεία κρύβεται πίσω από τους Κύπριους, που έχουν το τουρκικό πιστόλι στον κρόταφο. Τους έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει, δεχόμενη να μεταμφιέζονται παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου σε αντικείμενα παζαριού, που γίνεται στη βάση «διζωνικής-διχοτομικής» λύσης.
 Και όμως, το ζήτημα της Κύπρου δεν αποτελεί μια ενδοκοινοτική διαμάχη αλλά ζήτημα εισβολής και κατοχής, και η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη, και από τις διεθνείς συνθήκες και από τη διαχρονική εμπλοκή της στους αγώνες των Κυπρίων, και προ παντός από την ιστορία χιλιάδων χρόνων του ελληνισμού της Ελλάδας και της Κύπρου, να πάρει ξεκάθαρη θέση. Εξάλλου, μια πιθανή αρνητική εξέλιξη στην Κύπρο απειλεί τα συνολικότερα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.Γι’ αυτό πρέπει να σπάσει το τείχος της σιωπής και της συνενοχής που κυριαρχεί σήμερα. Η ελληνική πολιτεία και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πάρουν ανοικτή και ξεκάθαρη θέση.

Οι υπογράφοντες πιστεύουμε πως η Ελλάδα πρέπει να ξεκινήσει μια επίπονη αλλά απαραίτητη κινητοποίηση υπέρ της εφαρμογής στην Κύπρο των θεμελιωδών γενικών αρχών που αφορούν τον σεβασμό της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας όλων των κρατών.Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, πρέπει να είμαστε και πάλι έτοιμοι για έναν μεγάλο αγώνα αποτροπής της καταστροφής, που οδηγεί άμεσα στην εξαφάνιση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και, μεσοπρόθεσμα, στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου και την παραπέρα συρρίκνωση του ελληνισμού.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, όταν ήλθε το σχέδιο Ανάν, οι συνθήκες εμφανίζονταν ακόμα πιο ασφυκτικές, και όμως, τότε, κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την καταστροφή. Εξάλλου, ήδη ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ρωσία, έχει επικρίνει ανοικτά τον επιχειρούμενο αμερικανοτουρκικό  εκβιασμό.
Έχοντας πίστη στη δύναμη του δικαίου αλλά και στο αγωνιστικό φρόνημα του ελληνισμού, σε Κύπρο και Ελλάδα, είμαστε πεισμένοι πως η αλήθεια θα λάμψει και πάλι και αυτό το νέο έκτρωμα θα απορριφθεί.  Για να ανοίξει επί τέλους ο δρόμος για μια δίκαιη και οριστική λύση του Κυπριακού, που θα τοποθετηθεί στη σωστή του βάση, με αποχώρηση του Αττίλα και των εποίκων, επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και αποκατάσταση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την έκταση του νησιού. Τίποτε λιγότερο από το δίκαιο και την αλήθεια.
 Ψήφισμα που κυκλοφορεί η ΣΕΥΑΕΚ 
Ονοματεπώνυμο                                                Ιδιότητα                                    
Μίκης Θεοδωράκης
Αλέξανδρος Ζαρκάδας, Επίτιμος Αντιστράτηγος, πρώην Νομάρχης,
Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α. Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού
Βασίλης Φίλιας, Καθηγητής Πανεπιστημίου, πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
Σωτήρης Σόρογκας, ζωγράφος, καθηγητής Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας
Θέμος Στοφορόπουλος, πρέσβης επί τιμή
Μανώλης Μηλιαράκης, Πρόεδρος Χριστιανικής Δημοκρατίας – ΣΕΥΑΕΚ
Μάνος Μεγαλοκονόμος, πρέσβης επί τιμή
Μιχάλης Μερακλής, καθηγητής Πανεπιστημίου
Θεόδωρος Καρυώτης, Ακαδημαϊκός
Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη, πρ. πρύτανης πανεπιστημίου
Παναγιώτης Κρητικός, πρώην αντιπρόεδρος Βουλής των Ελλήνων
Στάθης Σταυρόπουλος, σκιτσογράφος
Παρασκευάς Καρασούλος, στιχουργός
Αθανάσιος Γκότοβος, καθ. πανεπιστημίου
Φλώρα Νερούτσου, χήρα Νεοκλή Σαρρή,τραπεζικός
Ηλίας Νικολόπουλος, καθ. Συνταγματικού Δικαίου
Απόστολος Διαμαντής, συγγραφέας, πανεπιστημιακός
Παναγιώτης Μαντάς, γραμματέας Διοικούσας ΔΗΚΚΙ
Παναγιώτης Ήφαιστος, καθ. πανεπιστημίου
Γιάννης Παπαμιχαήλ, καθ. πανεπιστημίου
Περικλής Νεάρχου, πρέσβης επί τιμή
Κατσιφαράκης Κωνσταντίνος, καθηγητής τμ. Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ
Μάριος Ευρυβιάδης, καθ. πανεπιστημίου
Μενέλαος Γκίβαλος, καθ. Πανεπιστημίου
Μάρτος Δημήτρης, συγγραφέας
Αλέξανδρος Ασωνίτης, συγγραφέας
Χρήστος Χαλαζιάς, δημοσιογράφος
Κώστας Καραΐσκος, εκδότης Αντιφωνήτη
Νεκτάριος Δαπέργολας, Σπάρτακος, πρόεδρος ΕΛΜΕ Ροδόπης
Βαγγέλης Κρητικός, πρόεδρος συντ. Συμβουλίου Δανειοληπτών
Γιώργος Ποταμιάνος, Αντιναύαρχος ε.α.
Στέφανος Ληναίος, ηθοποιός,
Έλλη Φωτίου, ηθοποιός,
Χρήστος Πουγκιάλης, Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.
Γιώργος Κασιμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών,
Παναγιώτης Χατζηπέρος, Αντιναύαρχος ε.α.
Ιωάννης Στάγκας,  Ναύαρχος ε.α, επίτιμος Αρχηγός του ΓΕΝ
Αντώνης Κακαράς, συγγραφέας, αρχιπλοίαρχος ε.α.
Ιωάννα Κολοβού, Δημοσιογράφος
Στέλιος Κούκος, Δημοσιογράφος,
Κρίτων Σαλπιγκτής, Πολιτικός Μηχανικός
Λάμπρος Βαζαίος, Ταξίαρχος Υγειονομικού ε.α. Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Χριστίνα Σπύρου Μουστακλή, οδοντίατρος
Χριστίνα Σταματοπούλου, ιατρός
Δημήτρης Δημόπουλος, βιβλιοπώλης
Γιώργος Μοράρης, Φιλόλογος, ποιητής
Μιχάλης Χατζηπέτρου, αντιπρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Ασφαλισμένων ανασφάλιστων ΟΑΕΕ Θεσσαλονίκης.
Θανάσης Τζιούμπας, αντιπρόεδρος ΔΣ συλλόγου εργαζομένων ΚΕΘΕΑ
Μαριάνθη Κλάδη, Επ. Καθηγήτρια Πανεπιστήμιου,
Λευτέρης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΣΑΚ,
Ευανθία Τσόκα-Μηλιώτη, Εκπαιδευτικός, Επίτιμος Πρόεδρος του ΣΑΚ [Σωματείο Συμπαράστασης Αγώνα Κύπρου]
Μίνα Κατσαρέλη, μέλος του ΣΑΚ,
Βάρσου Ντίνα, μέλος του ΣΑΚ,
Πετρίδου Ζέττα, εκπαιδευτικός, μέλος του ΣΑΚ,
Βαφειάδου Δώρα, μέλος του ΣΑΚ,
Κουρής Βαγγέλης, δικηγόρος μέλος του ΣΑΚ,
Δημήτρης Παναγιωτόπουλος, Μηχανολόγος ηλεκτρολόγος, μέλος του ΣΑΚ
Κουρούκλης Γιώργος, Δικηγόρος, μέλος του ΣΑΚ
Θάνογλου Μαρία, Κοινωνιολόγος-Ηθοποιός
Νιάρχου Ελένη, τραπεζικος, μελος του ΣΑΚ
Μολυβιάτης-Σταματούκος Θανάσης, δημόσιος υπάλληλος, Μέλος του Δ.Σ. της κίνησης ιδεών και δράσης “Πράττω”
Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται…
Αν επιθυμείτε και εσείς να υπογράψετε αυτό το ψήφισμα υπογράψτε εδώ:http://www.gopetition.com/petitions

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης παραπλανεί και ψεύδεται για την Κοινή Διακήρυξη

Διακήρυξη για την Κύπρο-Δεν οδηγούν σε "λύση"αλλά σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας!

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

       Η Κύπρος ξαναβρίσκεται πάλι μπροστά σε θανάσιμο κίνδυνο, με το βρυκολάκιασμα του Εφιαλτικού σχεδίου Ανάν, υπό νέα έκδοση.
            Η Κύπρος δέχθηκε, σε πρώτη φάση, μια ύπουλη επίθεση στην οικονομία της, ως προετοιμασία του εδάφους, για ν’ακολουθήσει αργότερα επίθεση στο εθνικό της θέμα και στο φυσικό της αέριο. Η επίθεση αυτή βρίσκεται σήμερα σε πλήρη εξέλιξη, με τη σύμπραξη και τη συνεργασία των πολιτικών ηγεσιών στην Κύπρο και την Αθήνα.
          Ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης εξελέγη με παραπλανητικές διαβεβαιώσεις ότι θα σεβασθεί τη θέληση του Κυπριακού λαού, που ψήφισε, με συντριπτική πλειοψηφία, «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Επανήλθε όμως απροκάλυπτα στον παλαιό εαυτό του, εντασσόμενος σε σχέδιο της Αμερικανικής και της Βρετανικής διπλωματίας για εσπευσμένη «λύση» στο Κυπριακό, με αδιανόητες υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς.
            Οι υποχωρήσεις αυτές καταγράφονται στο κοινό ανακοινωθέν, που συμφώνησε ο Κύπριος Πρόεδρος, μετά από Αμερικανική διαμεσολάβηση, με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου. Το πολιτικό πλαίσιο του κοινού ανακοινωθέντος δεν οδηγεί σε μια πραγματική επανένωση και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου σ’ολόκληρη την Κύπρο, όπως παραπλανητικά διακηρύσσεται.
Αντιθέτως οδηγεί:

·    στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ήταν πάντα ο στόχος των εχθρών της Κύπρου.
·    Στην παραγραφή της Τουρκικής κατοχής και στην αναγνώριση και νομιμοποίηση του ψευδοκράτους και των κατεχομένων ως δήθεν «νόμιμης» επικράτειας των Τουρκοκυπρίων.
·    Στην κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατικής αρχής και την υποδούλωση της μεγάλης Ελληνικής πλειοψηφίας του 80% στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία του 18% και μέσω αυτής στην Άγκυρα, που την ελέγχει πολιτικά, δημογραφικά, μέσω των εποίκων, και στρατιωτικά.
·    Στην καταπάτηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των Ελλήνων της Κύπρου, που είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία, υποτίθεται, ότι προστατεύει τα δικαιώματα αυτά ως αναπόσπαστο μέρος των αρχών της και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.
·    Στην παράδοση του φυσικού αερίου της ελεύθερης Κύπρου σε λεόντεια «συνεκμετάλλευση» με τους αναγνωριζόμενους ως «ίσους» Τουρκοκυπρίους, ανεξάρτητα από ποσοστό πληθυσμού, και με την Άγκυρα. Η τελευταία προεξοφλεί επίσης την εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου με αγωγό μέσω Τουρκίας και προβάλλει επίσης διεκδικήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η κατάλυση
της Κυπριακής Δημοκρατίας θα επιτρέψει σε ξένα συμφέροντα, σε συνεργασία με την Άγκυρα, να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το φυσικό αέριο της Κύπρου, πριν προλάβει να το αξιοποιήσει και να ενισχύσει την οικονομική και διπλωματική της θέση.
·    Στην επιβολή «λύσεως» συνομοσπονδίας δύο «ίσων» κρατών, που παρουσιάζεται ως ιδιώνυμη «διζωνική ομοσπονδία».
·    Στην ουσιαστική κατάλυση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Κύπρου και τη μετατροπή της σε όμηρο και προτεκτοράτο της Άγκυρας.
·    Στην παράδοση του γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού κεφαλαίου της Κύπρου στην Άγκυρα και τη Μ. Βρετανία, στην έξωση της Ελλάδος από την Ανατολική Μεσόγειο και στον τορπιλλισμό της προοπτικής για νέες στρατηγικές συγκλίσεις και συμμαχίες της Ελλάδος και της Κύπρου στην περιοχή.

Οι δηλώσεις ότι διασφαλίζεται δήθεν η ενιαία κυριαρχία, ενιαία ιθαγένεια και ενιαία διεθνής προσωπικότητα στο νέο κράτος, είναι ανακριβείς και παραπλανητικές. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος διπλωμάτης για ν’αντιληφθεί τη διπλή και διφορούμενη γλώσσα, που χρησιμοποιείται σκοπίμως στο κοινό ανακοινωθέν για να συγκαλυφθεί η παραχώρηση στην Τουρκική μειοψηφία και στο ψευδοκράτος των κατεχομένων χωριστής κυριαρχίας, χωριστής ιθαγένειας, χωριστής ταυτότητας και ακόμη «ακεραιότητας».
      Στη ψευδεπίγραφη ενιαία δήθεν κυριαρχία, θα συμμετέχουν «εξίσου», κατά 50% με 50%, οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι, δηλαδή το 80% και το 18%. Με άλλα λόγια, δύο «ίσες» κυριαρχίες σε τυπική συσκευασία μιας δήθεν ενιαίας κυριαρχίας, που αποτελεί σύμβολο και της υποδουλώσεως της πλειοψηφίας στη μειοψηφία.
      Το ίδιο επαναλαμβάνεται στην ιθαγένεια. Μια «κοινή» ιθαγένεια αλλά παραλλήλως δύο άλλες ιθαγένειες για τα δύο συνιστώντα κράτη. Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό για την ενότητα του κράτους και τη νομιμοποίηση εποίκων, παλαιών και νέων, στα κατεχόμενα.
      Τα δύο «ίσα» συνιστώντα κράτη, όπως αναφέρεται ρητά στο κοινό ανακοινωθέν, θα έχουν και το κατάλοιπο της εξουσίας, όπως απαιτούσε η Τουρκική πλευρά. Το νέο κράτος δηλαδή δεν θα είναι συνέχεια και μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά θα προκύψει από «παρθενογένεση», με τη μορφή ενός νέου «συνεταιρισμού» των δύο κοινοτήτων και των αντιστοίχων συνιστώντων κρατών.
      Το κοινό ανακοινωθέν δίδει επίσης ικανοποίηση στην αξίωση της Τουρκικής πλευράς, η εκτρωματική «λύση», σε βάρος των Ελλήνων της Κύπρου, να γίνει πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο, ώστε να μη μπορεί κανείς η να είναι πολύ δύσκολο να προσφύγει εναντίον της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση των αρχών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
      Το κοινό ανακοινωθέν καταγράφει ως κεκτημένο των συνομιλιών τις υποχωρήσεις του πρώην Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια και επαναφέρει, ως μηχανισμό επιλύσεως αδιεξόδων, την πρόνοια του σχεδίου Ανάν για Συνταγματικό Δικαστήριο, στο οποίο την αποφασιστική ψήφο θα έχει ξένος δικαστής.
      Προβλέπεται, τέλος, στο κοινό ανακοινωθέν η προώθηση Μέτρων Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) για να δημιουργηθεί, υποτίθεται, κατάλληλο κλίμα για τις διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα όμως έχουν κυρίως ως στόχο να προδικάσουν τη «λύση» και να προαναγνωρίσουν το ψευδοκράτος ώστε ν’ασκήσουν εκβιασμό στον Κυπριακό λαό ν’αποδεχθεί τη «λύση», όταν θα κληθεί να ψηφίσει στο προβλεπόμενο δημοψήφισμα.
      Στο κοινό ανακοινωθέν, δεν γίνεται καμιά αναφορά στην Τουρκική εισβολή και κατοχή και στη λεγόμενη εξωτερική πτυχή του Κυπριακού. Η τελευταία παραπέμπεται να συζητηθεί σε άλλο πλαίσιο, ως το θέμα να μη αφορά την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κύπρου. Η Άγκυρα επιμένει ανυποχώρητα σε εγγυήσεις, με δικαίωμα μονομερούς επεμβάσεως και στην παραμονή Τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί στο διηνεκές. Με ποιό δικαίωμα οι πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδος προχωρούν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ανοίγουν το δρόμο για τον πλήρη έλεγχό της από την Άγκυρα και τον αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού;
      Με ποιό δικαίωμα υποχωρούν άτακτα στις πιέσεις των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας που παίζουν
παιχνίδια στρατηγικής και γεωπολιτικής στην πλάτη της Κύπρου για να ικανοποιήσουν την Άγκυρα και τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κύπρου;
      Καλούμε τον Κυπριακό και τον Ελληνικό λαό να μη εξαπατηθούν από τη ψεύτικη προπαγάνδα για την Κύπρο και να συνειδητοποιήσουν ότι η Κύπρος βρίσκεται σήμερα σε μέγα κίνδυνο εθνικής καταστροφής.
      Ο κίνδυνος αυτός μπορεί ν’αποτραπεί μόνο από την έγκαιρη κινητοποίηση του Κυπριακού και του Ελληνικού λαού. Ο Ελληνικός λαός δεν πρέπει να έχει καμιά αμφιβολία ότι το πρότυπο που προωθείται στην Κύπρο, θ’ αξιοποιηθεί αργότερα σε άλλα σημεία του Ελληνικού εθνικού χώρου για την προώθηση των Τουρκικών διεκδικήσεων.
      Το σύνθημα «κάτω τα χέρια από την Κυπριακή Δημοκρατία» πρέπει να γίνει εγερτήριο εθνικό σάλπισμα για Κύπρο και Ελλάδα.
     
Απαιτούμε από τις πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και
της Ελλάδος:
·        Να εγκαταλείψουν την ολέθρια πολιτική των συνεχών, μονομερών υποχωρήσεων, που έχουν φέρει την Κύπρο στο χείλος της καταστροφής.
·       
Να συνειδητοποιήσουν ότι η πολιτική που ακολουθούν, υποτασσόμενοι σε ξένες πιέσεις, είναι συμπληρωματική της πολιτικής και της στρατηγικής των εχθρών της Κύπρου και δεν οδηγεί σε «λύση» αλλά σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι το έρεισμα του αγώνα του Κυπριακού λαού.
·       
Να επανατοποθετήσουν το πρόβλημα της Κύπρου  ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και όχι να σπεύδουν ν’αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος των κατεχομένων με χωριστή κυριαρχία, χωριστή ιθαγένεια και ακόμη χωριστή «ακεραιότητα».
·       
 Μιά δίκαιη λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να βασίζεται στην υποδούλωση της Ελληνικής πλειοψηφίας στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα ούτε στην αναγνώριση δύο χωριστών κρατών που νομιμοποιεί τα τετελεσμένα γεγονότα της Τουρκικής κατοχής.

Περικλής Νεάρχου :Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Περικλής Νεάρχου Πρέσβυς ε.τ.

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Οδυσσέας Ελύτης - Το Μονόγραμμα [Adagio]

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό- Εξισώνοντας θύτη και θύμα, ούτε αρχή της πλειοψηφίας βλέπουν ούτε στρατεύματα κατοχής! ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ''ΛΥΣΗ''.

''Ας δώσουμε στην ελπίδα την τελευταία της ευκαιρία''.

 Των Σίας Αναγνωστοπούλου, Αδάμου Ζαχαριάδη και 

Χρήστου Καραγιαννίδη












Η συμφωνία της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής πλευράς, όπως αυτή αποτυπώνεται στο «κοινό ανακοινωθέν», συνεπάγεται την επανέναρξη των συνομιλιών μετά από διακοπή ενάμιση χρόνου και αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.
Είναι σαφές ότι το «κοινό ανακοινωθέν» δεν συνιστά σχέδιο τελικής επίλυσης. Αυτό, θα προκύψει από τις συνομιλίες και βεβαίως θα τεθεί προς έγκριση ή απόρριψη σε ξεχωριστά δημοψηφίσματα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων. Πρόκειται, δηλαδή, για μια εξέλιξη η οποία βγάζει τη διαδικασία από τον «πάγο» και ξαναβάζει το Κυπριακό σε τροχιά επίλυσης. 

Στο κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα διασφαλίζεται η διζωνική, δικοινοτική, ομοσπονδία με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα. Επιπλέον, υπάρχει ρητή απαγόρευση οποιωνδήποτε πιθανών αποσχιστικών τάσεων με ενισχυμένη, μάλιστα, αναφορά σε σχέση με προηγούμενα προσχέδια. Προφανώς, σε ένα τέτοιο κείμενο υπάρχουν ασάφειες, παραλείψεις και κενά, που θα αποτελέσουν άλλωστε και το αντικείμενο των ίδιων των διαπραγματεύσεων.

Τόσο το ΑΚΕΛ όσο και μικρότερες αριστερές συλλογικότητες της Κύπρου εξέφρασαν την υποστήριξή τους στην επανέναρξη των συνομιλιών, υπογραμμίζοντας τα ζητήματα που χρήζουν διαπραγμάτευσης και ταυτόχρονα επισημαίνοντας ότι σε ορισμένα από αυτά είχε επιτευχθεί σύγκλιση στις διαπραγματεύσεις Χριστόφια – Ταλάτ. 

Οι αντιδράσεις που έχουν προκληθεί στην Ελλάδα ακόμα και σε μέρος της Αριστεράς είναι βιαστικές, αδικαιολόγητες, ακατανόητες και αβάσιμες. Το όποιο σχέδιο προκύψει θα είναι, προφανώς, προϊόν συμβιβασμού τόσο λόγω των σημερινών, εσωτερικών και εξωτερικών δεδομένων, όσο και λόγω των δεδομένων που δημιούργησαν η στασιμότητα και η αδυναμία επίτευξης λύσης εδώ και σαράντα χρόνια. Επιπλέον, η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία είναι συμφωνημένη θέση εδώ και πάρα πολλά χρόνια και μόνο η ακροδεξιά την αμφισβητεί. Η ομοσπονδία δεν αποτελεί υποχώρηση της ελληνοκυπριακής πλευράς αλλά αποδοχή της πραγματικότητας και απόφαση ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο ισότιμες πολιτικά κοινότητες, εξίσου υπεύθυνες να ορίζουν την τύχη του τόπου. Και κυρίως αποτελεί συνειδητοποίηση ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσει η κατοχή του νησιού.

Έχουμε τη βεβαιότητα ότι κανένα σχέδιο δεν είναι ικανό να λύσει όλες τις πολιτικές πτυχές του προβλήματος. Το Σύνταγμα του 1960 και ο τρόπος με τον οποίο καταλήξαμε από το ενιαίο κράτος στο πραξικόπημα και την εισβολή αποτελεί την πιο τρανταχτή επιβεβαίωση αυτού. Τη λύση θα την κάνουν «βιώσιμη και λειτουργική» οι Κύπριοι. Πιθανή επίλυση του Κυπριακού θα ανοίξει νέες δυνατότητες και για την Αριστερά στις δύο κοινότητες. Θα υποβαθμίσει το ρόλο συντηρητικών θεσμών, όπως η εκκλησία και ο στρατός, θα εξαλείψει τα υπέρογκα ποσά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και κυρίως θα δημιουργήσει τη δυνατότητα στις δύο κοινότητες να αναπτύξουν δυναμικές συνεργασίας, αλληλεγγύης, κοινής πάλης και αγώνων. Κι αυτό δεν μπορούν να το ελέγξουν οι συστημικές δυνάμεις.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Είτε θα υπάρξει λύση είτε θα ζήσουμε την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου. Η πάροδος του χρόνου παγιώνει τη διχοτόμηση τόσο επί του εδάφους όσο και στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Για αυτό, η επανένωση της Κύπρου συνιστά αδήριτη ανάγκη και άμεση προτεραιότητα.

Η Αριστερά οφείλει  να δώσει τη μάχη με τις δικές της αξίες και χαρακτηριστικά. Να διαμορφώσει ένα διαφορετικό πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο που θα αλλάζει το ιστορικό παράδειγμα και θαμετατρέπει την Κύπρο σε υπόδειγμα ειρήνης, ευημερίας, αλληλεγγύης και συνύπαρξης. Ας δώσουμε στην ελπίδα την τελευταία της ευκαιρία.

Αναγνωστοπούλου Σία (μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ)
Ζαχαριάδης Αδάμος (μέλος νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ)
Καραγιαννίδης Χρήστος (βουλευτής Δράμας, ΣΥΡΙΖΑ) 

Δημοσιεύτηκε στο "REDNotebook", Ινφογνώμων