Ηέλτιος Net

Αγαπητοί φίλοι,
Με την εξαγγελία για τη δημιουργία ενός Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών δεν αποσκοπώ στον σχηματισμό ενός κόμματος ούτε ενός οργανωμένου λαϊκού κινήματος με οργανώσεις, μέλη και ηγεσία.
Το μοναδικό μου κίνητρο είναι να βοηθήσω να δημιουργηθεί ένα κίνημα και μια ζύμωση ιδεών, ανεξάρτητα και μακριά από το υπάρχον πολιτικό-κομματικό κατεστημένο, με επίκεντρο τον ανεξάρτητο πολίτη, που αισθάνεται την ανάγκη να αντιδράσει στο σημερινό αδιέξοδο και να συμβάλει με τις όποιες δυνάμεις του στην έξοδο της πατρίδας μας από τη βαθειά κρίση στην οποία μάς οδήγησε η διεθνής κρίση του καπιταλισμού και οι εξαρτημένοι από διεθνή κέντρα εξέχοντες πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι μαζί με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που συμμετείχε ενεργητικά ή παθητικά στον κατήφορο της δημόσιας ζωής από το 1974 έως σήμερα.
Μίκης Θεοδωράκης (1-12-2010)
Share |

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Ομιλίες στην εκδήλωση Κυπρος-Ελλάδα (9/7/14)

Κώστας Τσιαντής ΣΧΟΛΙΟ στο Ζίγκμουντ Μπάουμαν: δεν είναι κρίση, είναι αναδιανομή πλούτου

Ζίγκμουντ Μπάουμαν: δεν είναι κρίση, είναι αναδιανομή πλούτου.http://www.eyedoll.gr/ngine/article/3381cnt.

ΣΧΟΛΙΟ:
Η συνειδητοποίηση των ορίων είναι στοιχείο της επιζητούμενης λύσης, προκειμένου ν’ αποκτήσει κάποια στιγμή η πολιτική τον έλεγχο της οικονομίας. Είναι γεγονός ότι η σύγχρονη πολιτική εκχώρησε από μόνη της στην οικονομία κυρίαρχες αρμοδιότητας που εκείνη ποτέ δεν είχε. Αυτό το επικυρώνει τόσο η οικονομική ιστορία (όσον αφορά τις αρμοδιότητες που απέσπασαν εκβιαστικά οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια) όσο και η ιστορία των ΜΜΕ, αλλά και των κυρίαρχων ρευμάτων στη διανόηση τα οποία κάτω από τους γλωσσικούς τους
κώδικες και τη Σημειωτική κρύβουν την αναπαραγωγή/συντήρηση της κρατούσας εξουσίας (σύστημα). 
     Για ν’ ανακτήσει η πολιτική το ρόλο και την ισχύ της πρέπει να ανακτήσει τη σχέση της με την «πόλιν»/Δήμο και τον πολι-τισμό: δηλαδή να αποδώσει πίσω στους πολίτες το δικαίωμα και τη δυνατότητά τους στην αυτοθέσμιση της πόλης και στη δημιουργία πολιτισμού -μορφών και τρόπων ζωής που εκφράζουν το κοινωνικό είναι-κοινωνείν. Στη διαδικασία αυτή η πλούσια πνευματική μας ζωή και παράδοση έχει να παίξει καθοριστικό ρόλο, όχι εμμένοντας σε επικίνδυνες απολυτότητες αλλά αναγνωρίζοντας τη διαφορά και εξασφαλίζοντας το αρμονικό πλαίσιο συνύπαρξης των πόλων της. Όχι καταναλωτισμός ή ασκητισμός, όχι σώμα ή ψυχή, όχι τεχνικός πολιτισμός ή πνευματικός πολιτισμός, όχι διεθνισμός ή εθνικισμός, αλλά το συναμφότερον, όπως λέει ο Ζουράρις.
   Σε μια κοινωνία που έχει περιέλθει στη σύγχυση και ζει κάτω από εκβιαστικά διλλήματα οι  σκέψεις του Ζίγκμουντ Μπάουμαν είναι χρήσιμες στην διάγνωση του προβλήματος και στην προοπτική της επίλυσής του, με την παρατήρηση ότι δεν αναφέρει τίποτα σε μια λ.χ. πανευρωπαϊκή ενεργοποίηση και συμπόρευση των πληττόμενων λαών και κοινωνικών στρωμάτων. Γιατί άραγε; Φυσικά τα έθνη-κράτη έχουν διαφορετικά συμφέροντα, αλλά πώς αλλιώς μπορούν οι λαοί να ελέγξουν τις διεθνοποιημένες οικονομικές ελίτ αν δεν βρουν τρόπο να ενώσουν τις δυνάμεις τους;


Κώστας Τσιαντής